BİLİNMEYEN
Saint Paul “ Görünmeyeni anlayabilmek için görünene başvurmak gerekir.” demiştir. Nedir insanlar için görünmeyen? Eski çağlarda yaşayan canlılar mı, yoksa tanrı ve melekleri mi? İnsan görünmeye bir başka özlem duyar. Meraktan mı, özlemden mi, onu imgesinde çok değişik düşünür. Bir kitapta okumuştum; “Tanrı’nın evi yeryüzünde olsaydı, insanlar onu görebilmek için penceresinin camlarını kırardı.” diyordu. Görünmeyen, her zaman için giz bizlere. İlerleyen çağımızda yeryüzündeki varlıklar görünmeyen olmaktan çıkmıştır artık. Özlemimiz gerçek görünmeyenleredir.
Görünmeyeni nasıl görünür yapabiliriz? Saint Paul’ e göre “Görüneni anlayarak”. Eski Yunanlılar, evreni tanrının yarattığına inanmazlardı. Onlara göre, evren tanrıları yaratmıştı. Acaba, giz bu düşüncede mi saklıydı? Bilinmeyeni öğrenmek, evreni tanımakla mı başlıyordu? Çocukluğumda sürekli düşünürdüm. “Tanrı nerede? Evrenin sonu nereye ulaşıyor?” Pencerenin önüne otururdum. Gözüm yıldızlarda; “Bu sonsuzluk nereye dek gidiyor, sonu var mı acaba?” Karşımda oturan babaannem; “Yeter kızım bu konuları böyle çok düşünme. Senin küçücük aklın yeter mi hiç bunları kavramaya. Çözemezsin evrenin sırlarını.” derdi. Çocukluktan gelen meraktan mıdır nedir lisede Astronomi dersini çok severdim. Öğretmenimizin gösterdiği filmleri ilgiyle izlerdim. Her fizik yasasını eleştiriyle incelerdim. Beni en çok etkileyen de Fuco’nun sarkacı deneyi idi.
Bilinmeyeni çözmek, mucizeler her an ilgimi çekiyordu. Neden, sözcüğünü çok seviyordum. Yunan mitolojisine ilgim ortaokul çağlarında başlamıştı. Devamlı mitoloji ile ilgili eserler okuyordum. Mitolojiye göre yeryüzü birdenbire yaratılıvermişti. Her şey canlıydı. Sonra insanlar oluşmuştu. Yeryüzü ana, gökyüzü babaydı. Doğurgan olan ana, çocukları olan bitki, hayvan ve insanları doğuruvermişti. İster Darwin’cilik olsun, ister dinsel olsun ilk hareket yeryüzü anadan geliyordu. Ama evrimleşmeyi de yadsımak olası değil. Son yıllarda büyük aşama yapan gen mühendisliği bunun örneğidir.
Bilimin tüm dalları insanların gereksiniminden doğmuştur. İlk ateşi bulan insan, onu söndürmemek için sürekli yanık tutmuştur. Bu sırada rastlantısal olarak ateşte pişen kilin sertleştiğini gören kadınlar çanak, çömlek yapımını gerçekleştirmişlerdir. Fizik yasalarına göre doğada ilk hareket çok önemlidir. Bu ilk hareketi veren güç ise en büyük güçtür. İşte bu gücü araştıran insan zekası asırlar geçtikçe yeni buluşlara, doğayı fethetmeye yönelmiştir. Doğanın gizlerini keşfettikçe, yenilerini bulmaya çalışmıştır. Bazen de basit olaylar, büyük buluşların başlangıcı olmuştur. Örneğin Arşimed prensibi, yer çekimi yasası gibi.
Mitolojiye göre, yeryüzünün altın çağı salt erkeklerin yaşadığı yıllardır. Zeus, Prometheus’a inat kadınları yaratmıştır. Çünkü, Prometheus tanrıların geri aldığı ateşi çalmıştı. Bunun sonucunda Zeus Pandora’yı yarattı. O günden sonra kadın, erkeklerin en büyük düşmanı oldu. Acaba diyorum, tanrı yarattıklarının sonunda birbirlerine düşman olmalarını istemiş miydi? O, aranan, düşlenen bilinmeyeni biliyordu mutlak hepsini. UMUT. Pandora’nın kutunun içinde bıraktığı, tüm gizler bunda mıydı yoksa?
Tekerlek bulunmadan önce insanlar daha mı mutluydu? Yoksa arayış umut muydu? Ah bu kadınlar, altın çağını karanlık çağa nasıl çevirmişlerdi? Kötülüğün mitolojide olduğu gibi kadınla başladığı ne denli doğrudur? Gizler, sorular, umutsuz yanıtlar. Öyleyse bütün suç Pandora’da. Kutuyu açmakla en büyük gafı yapmıştı. Ne gerği vardı hastalıkların, kederlerin, acıların kötülüklerin ve daha birçoklarının yeryüzüne çıkarılmasına. Böylece Zeus kadını yaratarak dünyaya kötülük tohumunu atıyordu. Acaba, gerçek kötülük kadının yaratılmasında mı yatıyordu. İşte bir bilinmeyen daha. Ama dünya erkeklerin dünyasıydı. Tevrat’a göre tanrı önce erkeği topraktan yarattı. Sonra kadını onun kaburga kemiğinden yaratarak kötülüğü erkeğin vücudundan oluşturdu. Giz bu muydu yoksa?
Oysa, evrende çözümlenmesi gereken öyle çok olay var ki, insanın ilk ortaya çıkışı değil salt aranan, asıl arayış yeryüzüne ilk hareketi verendir. İlk güçtür.
Müyesser Saka
http://mat.dunyasi.tripod.com